Stathis wrote:crouch wrote:Επίσης, έχει ενδιαφέρον το πως ταυτίζεσαι τόσο στο "εμείς του ΕΜΠ" vs "οι ιδιωτικοί άλλοι". Καλή η πρωτόγονη αίσθηση του ανήκειν σε κλειστό κλαμπ, αλλά δεν ταιριάζει στο σύγχρονο πληθωρικό εργασιακό και πολιτισμικό περιβάλλον.
Για να μην απογοητεύεται κανείς, και να ξεπεράσει μια ιδιωτική σχολή το ΕΜΠ σε ιδέες, γνώσεις, και απόδοση, αυτό θα πάρει τόσο καιρό που θα κοντεύουν τα παιδιά μας να είναι σε φάση αναζήτησης ιδρύματος για σπουδές. Μέχρι τότε εμείς θα έχουμε αποκατασταθεί, οπότε προσωπικά δε με νοιάζει το ΕΜΠ πού θα βρίσκεται τότε. Μακάρι να αναβαθμιστεί - αν το αξίζει.
κάνεις το τεράστιο λάθος να επιτρέπεις στην ευγλωττία σου να αντικαθιστά την ύπαρξη επιχειρημάτων με την σιγουριά ότι η πρώτη απαντάται πιο σπάνια από τα δεύτερα .
ένιγουέι , και τα παιδιά σου ; σε ποιό κλειστό κλαμπ θα ανήκουν ; θα συνεχιστεί το κυνήγι της ευγλωττίας και θα αφήσουμε τα επιχειρήματα στα εγγόνια ;
Το έχει κάνει ήδη
καταρχήν , το θέμα δεν είναι ποιός ξεπερνάει ποιόν, το θέμα ειναι αν δικαιούνται όλοι ίση (αναλογικά) μεταχείρηση στην εκκίνηση
Μισώ τον διάλογο που δεν περιλαμβάνει επιχειρήματα, οπότε θα απογυμνώσω τα επιχειρήματά μου από την ευγλωττία.
1. Η αξιοκρατία και η ισότητα των ευκαιριών είναι αγαθά για την κοινωνία.
2. Η κοινωνία θέλει το αγαθό.
3. Η κοινωνία θέλει αξιοκρατία και ισότητα των ευκαιριών.
α) Το ΕΜΠ πριμοδοτείται από τον ιδιωτικό ανταγωνισμό του => παραβιάζεται το συμπέρασμα 3 ως προς την ισότητα των ευκαιριών.
β) Οι απόφοιτοι του ΕΜΠ απολαμβάνουν προνόμια από τη νομοθεσία έναντι αποφοίτων ιδιωτικών κολλεγίων => παραβιάζεται το συμπέρασμα 3 ως προς την αξιοκρατία.
Επομένως η κοινωνία οφείλει στην προσπάθειά της να επιβάλλει αξιοκρατία και ισότητα των ευκαιριών να εξαλείψει φαινόμενα σαν το α) και β).
Δεύτερο επιχείρημα:
1. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζονται στο σημερινό εργασιακό τομέα είναι διεπιστημονικά.
2. Ένας άνθρωπος δε μπορεί να γίνει ειδικός παρά μόνο σε 1 ή 2 επιστήμες.
3. Απαιτείται η συνεργασία πολλών ανθρώπων για να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα στο σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον.
Το να αυτοπροσδιορίζεσαι σε ένα κλειστό κλαμπ που απαξιεί για τους πιθανούς συναδέλφους του στο μέλλον αντίκειται στο συμπέρασμα 3 και άρα είναι μη-αποδοτικό.
Θα μπορούσα να συνεχίσω και για το ανθρωπιστικό κομμάτι της μιας παγκοσμιοποιημένης-αδερφοποιημένης κοινότητας που να συνιστά το μοναδικό κλειστό κλαμπ, χωρίς εχθρούς και συμμάχους ή "εσείς" και "εμείς" παρά μόνο συμμάχους και "εμείς", αλλά φέρνει προς ευγλωττία πάλι.